زنِ رنج کشیدهی قصهی من ، به خاطر تجربهی ناموفقِ مادر بودن ، دیگران را از مادر شدن منع میکند، غافل از این که ورود یک کودک به زندگیاش دوباره او را به مادر شدنی ناخواسته وا میدارد ،مادر شدنی که این بار فقط نتیجه دوست داشتن است و نه زایش. باور دارم که “عشق برای تغییرِ تلخ ترین های زندگی کافیست”. شاید تغییر گذشته ها ساده نباشد،آن هم وقتی که کنجکاوی کودک قصه از پس بلوغِ فکریِ زود هنگامش، در حال فوران است .سیمین معتمد آریای فیلمِ من ، به شخصیتِ باز دارنده از تولد چنان چهره ای انسانی می بخشد که نه تنها مانع از تولد نمی شود که ادامهی آن را با عشق نوید میدهد.عشق راه های عجیب و غریبی برای سرک کشیدن به زندگی ما بلد است ! ولی آیامی توانیم ماندگارش کنیم … نمیدانم !
مطالب مرتبط
در حال حاضر مطلبی موجود نیست .
ارزشگذاری منتقدین
امتیاز این اثر توسط منتقدینِ عضوِ در کافه نقد داده شده است. این امتیاز الزاماً به نقدهای انتشار یافته وابستگی ندارد. منتقدین عزیز، برای رأی دادن، ابتدا در کافه منتقدین Login شوید و سپس این صفحه را رِفرِش کنید.
استفاده از مطالب در دیگر رسانههای چاپی و مجازی تحت مجوز cc-by-nc-sa مجاز است. برای جزئیات بیشتر شرایط استفاده را بخوانید. طراحی و مدیریت : شهریار حنیفه